Najstarszy dokument opisujący liturgię Wielkiego Tygodnia z IV w. Mówi        o dwóch Mszach Św. w Wielki Czwartek. Podobnie w Rzymie za czasów papieża Leona Wlk. oprócz Mszy Wieczerzy Pańskiej odprawiano drugą Mszę Św. na pojednanie pokutników i na poświęcenie olejów. Później przez całe wieki odprawiano jedną Mszę Wieczerzy Pańskiej, na której biskup poświęcał również oleje.

Obecnie dwie Msze Św. w Wielki Czwartek odprawia się tylko w kościołach katedralnych. Msza Krzyżma, której przewodniczy biskup diecezji w koncelebrze z kapłanami pracującymi z nim, ukazuje jedność kapłaństwa Chrystusowego, którego pamiątkę sakramentalnego ustanowienia Kościół w tym dniu obchodzi.

Ta wyjątkowa Eucharystia ukazuje pełnię kapłaństwa biskupa oraz jest znakiem ścisłej łączności kapłanów z jego osobą. Jedność Prezbiterium przejawia się      w poświęcanych podczas Mszy Św. olejach: oleju chorych, katechumenów          i krzyżma. Posługiwanie się przez prezbiterów olejami podczas chrztu                 i namaszczenia chorych uobecnia pasterskie posługiwanie biskupa we wszystkich wspólnotach lokalnych. W czasie tej pamiątki, w której Chrystus udzielił sakramentu kapłaństwa apostołom, kapłani odnowią wobec księdza arcybiskupa i zgromadzonego Ludu Bożego złożone niegdyś przyrzeczenia kapłańskie.

Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej rozpoczniemy za Święte Triduum Paschalne. Wyrażenie triduum nie oznacza trzech dni, nie chodzi tu bowiem o wyliczenie godzin, rachubę czasu, lecz o kolejne fazy misterium paschalnego: ucztę pożegnalną, śmierć na krzyżu, spoczynek w grobie i zmartwychwstanie. Triduum Męki i Zmartwychwstania Pańskiego jaśnieje jako szczyt roku liturgicznego i najważniejsze święto chrześcijańskie.

Dzisiejsza Msza Św. Wieczerzy Pańskiej jest szczególną pamiątką Ostatniej Wieczerzy, pamiątką ustanowienia Eucharystii, a zarazem dniem ustanowienia Sakramentu Kapłaństwa. Chrystus chciał, aby uczta eucharystyczna stała się posiłkiem Nowego Przymierza, którego gwarantem miała być Jego krew. Dlatego pod postacią znaków ustanowił On pamiątkę ofiary, którą nazajutrz miał dopełnić w sposób krwawy na drzewie krzyża.

Tajemnicy Eucharystii, która jest uobecnieniem Wieczernika i Golgoty, nie zgłębimy nigdy, bo jest to tajemnica Bożej miłości.                                    

Z Liturgią Wielkiego Czwartku łączy się także obrzęd umycia nóg, zwany z języka łacińskiego mandatum=co oznacza przykazanie. Chrystus przez gest umycia nóg swoim apostołom, daje nam przykład czynnej miłości: To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali tak jak Ja was umiłowałem” (J 15,12).

     Dziś po zakończeniu radosnego Gloria umilkną Dzwony, dzwonki i muzyka organowa, a zastąpią je drewniane kołatki. W zwyczaju tym upatruje się znaku do naśladowania pokory w uniżeniu się Jezusa.

Wpatrujmy się w znaki liturgii i weźmy udział w Wieczerzy na którą zaprasza nas Jezus Chrystus. Nie zapomnijmy o modlitwie za wszystkich kapłanów, z naszej archidiecezji. Prośmy również o nowe powołania, aby nie zabrakło tych, którzy będą sprawować Najświętszą Ofiarę w imieniu Chrystusa.